Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 9, Liberación >>
<< 23 - Dinastías de los hijos de Yayāti >>
<<VERSO 30-31 >>

mādhavā vṛṣṇayo rājan
yādavāś ceti saṁjñitāḥ
yadu-putrasya ca kroṣṭoḥ
putro vṛjinavāṁs tataḥ
svāhito ’to viṣadgur vai
tasya citrarathas tataḥ
śaśabindur mahā-yogī
mahā-bhāgo mahān abhūt
caturdaśa-mahāratnaś
cakravarty aparājitaḥ

PALABRA POR PALABRA



TRADUCCION

¡Oh, Mahārāja Parīkṣit!, Yadu, Madhu y Vṛṣṇi dieron comienzo a una nueva dinastía cada uno. Sus respectivas dinastías reciben los nombres de Yādava, Mādhava y Vṛṣṇi. Kroṣṭā, el hijo de Yadu, fue padre de Vṛjinavān. El hijo de Vṛjinavān fue Svāhita; el hijo de Svāhita, Viṣadgu; el hijo de Viṣadgu, Citraratha; y el hijo de Citraratha, Śaśabindu. El muy afortunado Śaśabindu, que fue un gran místico, poseía catorce opulencias y era dueño de catorce grandes joyas. Así llegó a ser emperador del mundo.

SIGNIFICADO

En el Mārkaṇḍeya Purāṇa se detallan los catorce tipos de grandes joyas: (1) un elefante, (2) un caballo, (3) una cuadriga, (4) una esposa, (5) flechas, (6) un fondo de riquezas, (7) un collar de flores, (8) ropas valiosas, (9) árboles, (10) una lanza, (11) un lazo, (12) joyas, (13) una sombrilla, y (14) principios regulativos. Para ser emperador es necesario poseer las catorce opulencias que poseía Śaśabindu.

Dona al Bhaktivedanta Library