|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 7, La Ciencia de Dios >> << 5 - Mahārāja Prahlāda, el hijo santo de Hiraṇyakaśipu >> <<VERSO 43-44 >>
dig-gajair dandaśūkendrair abhicārāvapātanaiḥ māyābhiḥ sannirodhaiś ca gara-dānair abhojanaiḥ hima-vāyv-agni-salilaiḥ parvatākramaṇair api na śaśāka yadā hantum apāpam asuraḥ sutam cintāṁ dīrghatamāṁ prāptas tat-kartuṁ nābhyapadyata
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Hiraṇyakaśipu no logró matar a su hijo, a pesar de que lo arrojó bajo las patas de grandes elefantes y en medio de enormes y terribles serpientes, empleó hechizos destructivos y conjuros mágicos, lo tiró del pico de una montaña, trató de envenenarlo y de matarlo de hambre, lo expuso al frío más intenso, al viento, al fuego y al agua, y quiso aplastarlo lanzándole grandes rocas. Cuando vio que no había manera de lastimar a Prahlāda, que estaba completamente libre de pecado, y se encontró sin saber qué hacer, Hiraṇyakaśipu se llenó de ansiedad.
|
SIGNIFICADO
 | Este verso no tiene significado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmi Prabhupāda.
|
|
| |