|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 7, La Ciencia de Dios >> << 10 - Prahlāda, el más excelso de los devotos >> <<VERSO 15-17 >>
śrī-prahrāda uvāca varaṁ varaya etat te varadeśān maheśvara yad anindat pitā me tvām avidvāṁs teja aiśvaram viddhāmarṣāśayaḥ sākṣāt sarva-loka-guruṁ prabhum bhrātṛ-heti mṛṣā-dṛṣṭis tvad-bhakte mayi cāghavān tasmāt pitā me pūyeta durantād dustarād aghāt pūtas te ’pāṅga-saṁdṛṣṭas tadā kṛpaṇa-vatsala
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Prahlāda Mahārāja dijo: ¡Oh, Señor Supremo!, como Tú eres muy misericordioso con las almas caídas, Te pediré una sola bendición. Sé que mi padre, en el momento de morir, ya había sido purificado por Tu mirada; él, sin embargo, ignoraba la belleza de Tu poder y supremacía, de modo que estaba innecesariamente irritado contigo, pensando que habías asesinado a su hermano. De ese modo, blasfemó directamente contra Tu Señoría, el maestro espiritual de todos los seres vivos, y cometió gravísimas actividades pecaminosas contra mí, que soy Tu devoto. Deseo que se le perdonen esas actividades pecaminosas.
|
SIGNIFICADO
 | Aunque Hiraṇyakaśipu estaba purificado desde el mismo instante en que entró en contacto con el regazo del Señor y el Señor le miró, Mahārāja Prahlāda quería escuchar directamente de labios del Señor que su padre se había purificado por la misericordia sin causa del Señor. Mahārāja Prahlāda ofreció esta oración al Señor por el bien de su padre. Como hijo vaiṣṇava que era, a pesar de todos los inconvenientes que su padre le había causado, no podía olvidar su cariño.
|
|
| |