|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 7, La Ciencia de Dios >> << 1 - El Señor Supremo es ecuánime con todos >> <<VERSO 37 >>
dvāḥ-sthau tān pratyaṣedhatām pūrveṣām api pūrvajāḥ dig-vāsasaḥ śiśūn matvā pañca-ṣaḍḍhāyanārbhābhāḥ
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Esos cuatro sabios eran mayores que otros hijos de Brahmā como Marīci, pero por su aspecto parecían niños desnudos de cinco o seis años. Cuando Jaya y Vijaya, los porteros de Vaikuṇṭhaloka, les vieron tratando de entrar, les tomaron por unos niños corrientes y se lo prohibieron.
|
SIGNIFICADO
 | Con respecto a esto, Śrīla Madhvācārya dice en su Tantra-sāra:
dvāḥ-sthāv ity anenādhikāra-sthatvam uktam
adhikāra-sthitāś caiva
vimuktāś ca dvidhā janāḥ
viṣṇu-loka-sthitās teṣāṁ
vara-śāpādi-yoginaḥ
adhikāra-sthitāṁ muktiṁ
niyataṁ prāpnuvanti ca
vimukty-anantaraṁ teṣāṁ
vara-śāpādayo nanu
dehendriyāsu-yuktaś ca
pūrvaṁ paścān na tair yutāḥ
apy abhimānibhis teṣāṁ
devaiḥ svātmottamair yutāḥ
|  | El significado de estos versos es que los sirvientes personales del Señor Viṣṇu en Vaikuṇṭhaloka siempre son almas liberadas. Incluso si a veces son maldecidos o bendecidos, siempre permanecen liberados y nunca les contamina la influencia de las modalidades materiales de la naturaleza. Antes de alcanzar la liberación y elevarse a Vaikuṇṭhaloka, poseían cuerpos materiales, pero una vez en Vaikuṇṭha, dejan de tenerlos. Por lo tanto, los sirvientes directos del Señor Viṣṇu siempre están liberados, aun si a veces descienden como si hubieran sido maldecidos.
|
|
| |