|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 6, Los Deberes Prescritos para la Humanidad >> << 3 - Yamarāja instruye a sus mensajeros >> <<VERSO 30 >>
tat kṣamyatāṁ sa bhagavān puruṣaḥ purāṇo nārāyaṇaḥ sva-puruṣair yad asat kṛtaṁ naḥ svānām aho na viduṣāṁ racitāñjalīnāṁ kṣāntir garīyasi namaḥ puruṣāya bhūmne
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | [A continuación, Yamarāja, considerando que tanto él como sus sirvientes habían cometido una ofensa, habló de la siguiente manera, pidiendo el perdón del Señor:] ¡Oh, mi Señor!, al arrestar a un vaiṣṇava de la talla de Ajāmila, mis sirvientes han cometido, sin duda alguna, una gran ofensa. ¡Oh, Nārāyaṇa, que eres la persona suprema, el más antiguo!, por favor, perdónanos. Debido a nuestra ignorancia, no hemos sabido reconocer que Ajāmila era un sirviente de Tu Señoría, y de ese modo hemos cometido, ciertamente, una gran ofensa. Por ello, Te pedimos perdón con las manos juntas. Mi Señor, Tú eres supremamente misericordioso y siempre estás lleno de buenas cualidades; por favor, perdónanos. Te ofrecemos respetuosas reverencias.
|
SIGNIFICADO
 | El Señor Yamarāja asumió personalmente la responsabilidad de la ofensa cometida por sus sirvientes. Si un sirviente de una institución comete un error, la institución carga con la responsabilidad. Yamarāja nunca comete ninguna ofensa, pero sus sirvientes, contando prácticamente con su consentimiento, cometieron una gran ofensa, pues fueron a detener a Ajāmila. Esto se confirma en el nyāya-śāstra: bhṛtyāparādhe svāmino daṇḍaḥ: Si un sirviente comete un error, el amo merece ser castigado, pues es el responsable de la ofensa. Tomando esto muy en serio, Yamarāja, junto con sus sirvientes, oró con las manos juntas, pidiendo a la Suprema Personalidad de Dios, Nārāyaṇa, que los perdonase.
|
|
| |