Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 4, Creación del Cuarto Orden >>
<< 8 - Mahārāja Dhruva abandona el hogar y se Va al bosque >>
<<VERSO 17 >>

दीर्घं श्वसन्ती वृजिनस्य पार
मपश्यती बालकमाह बाला ।
मामङ्गलं तात परेषु मंस्था
भुङ्क्ते जनो यत्परदुःखदस्तत् ॥१७॥

dīrghaṁ śvasantī vṛjinasya pāram
apaśyatī bālakam āha bālā
māmaṅgalaṁ tāta pareṣu maṁsthā
bhuṅkte jano yat para-duḥkhadas tat

PALABRA POR PALABRA

dīrgham — pesada; śvasantī — respiración; vṛjinasya — del peligro; pāram — limitación; apaśyatī — sin encontrar; bālakam — a su hijo; āha — dijo; bālā — la dama; — que no haya; amaṅgalam — mala fortuna; tāta — mi querido hijo; pareṣu — a otros; maṁsthāḥ — deseo; bhuṅkte — sufrido; janaḥ — persona; yat — la que; para-duḥkhadaḥ — que está dispuesta a causar dolor a otros; tat — esa.;

TRADUCCION

Su respiración también se hizo muy pesada, y en realidad no sabía cómo solucionar aquella dolorosa situación. No encontrando ningún remedio, dijo a su hijo: Querido hijo mío, nunca desees nada malo a los demás. Todo el que causa dolor a otros, tiene que sufrirlo también en su persona.

SIGNIFICADO

Este verso no tiene significado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmi Prabhupāda.

Dona al Bhaktivedanta Library