|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 4, Creación del Cuarto Orden >> << 8 - Mahārāja Dhruva abandona el hogar y se Va al bosque >> <<VERSO 17 >>
दीर्घं श्वसन्ती वृजिनस्य पार मपश्यती बालकमाह बाला । मामङ्गलं तात परेषु मंस्था भुङ्क्ते जनो यत्परदुःखदस्तत् ॥१७॥
dīrghaṁ śvasantī vṛjinasya pāram apaśyatī bālakam āha bālā māmaṅgalaṁ tāta pareṣu maṁsthā bhuṅkte jano yat para-duḥkhadas tat
PALABRA POR PALABRA
dīrgham pesada; śvasantī respiración; vṛjinasya del peligro; pāram limitación; apaśyatī sin encontrar; bālakam a su hijo; āha dijo; bālā la dama; mā que no haya; amaṅgalam mala fortuna; tāta mi querido hijo; pareṣu a otros; maṁsthāḥ deseo; bhuṅkte sufrido; janaḥ persona; yat la que; para-duḥkhadaḥ que está dispuesta a causar dolor a otros; tat esa.;
TRADUCCION
 | Su respiración también se hizo muy pesada, y en realidad no sabía cómo solucionar aquella dolorosa situación. No encontrando ningún remedio, dijo a su hijo: Querido hijo mío, nunca desees nada malo a los demás. Todo el que causa dolor a otros, tiene que sufrirlo también en su persona.
|
SIGNIFICADO
 | Este verso no tiene significado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmi Prabhupāda.
|
|
| |