|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 4, Creación del Cuarto Orden >> << 8 - Mahārāja Dhruva abandona el hogar y se Va al bosque >> <<VERSO 16 >>
सोत्सृज्य धैर्यं विललाप शोक दावाग्निना दावलतेव बाला । वाक्यं सपत्न्याः स्मरती सरोज श्रिया दृशा बाष्पकलामुवाह ॥१६॥
sotsṛjya dhairyaṁ vilalāpa śoka- dāvāgninā dāva-lateva bālā vākyaṁ sapatnyāḥ smaratī saroja- śriyā dṛśā bāṣpa-kalām uvāha
PALABRA POR PALABRA
sā ella; utsṛjya abandonando; dhairyam paciencia; vilalāpa se lamentó; śoka-dāva-agninā por el fuego del dolor; dāva-latā iva como hojas quemadas; bālā la mujer; vākyam las palabras; sa-patnyāḥ habladas por su coesposa; smaratī recordar; saroja-śriyā un rostro tan hermoso como el loto; dṛśā por mirar; bāṣpa-kalām sollozando; uvāha dijo.;
TRADUCCION
 | El incidente era más de lo que Sunīti podía soportar. Ardiendo de dolor, parecía una hoja quemada, lamentándose en medio de un incendio forestal. El recuerdo de las palabras de su coesposa llenó de lágrimas su brillante rostro de loto. En ese estado, comenzó a hablar.
|
SIGNIFICADO
 | Una persona afligida se siente exactamente como una hoja quemada en medio de un incendio forestal. Ésa era la posición de Sunīti. El fuego ardiente provocado por las crueles palabras de su coesposa secó su rostro, a pesar de que era tan bello como una flor de loto.
|
|
| |