Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 4, Creación del Cuarto Orden >>
<< 10 - Mahārāja Dhruva lucha con los Yakṣas >>
<<VERSO 21 >>

अपश्यमानः स तदाततायिनं
महामृधे कञ्चन मानवोत्तमः ।
पुरीं दिदृक्षन्नपि नाविशद्द्विषां
न मायिनां वेद चिकीर्षितं जनः ॥२१॥

apaśyamānaḥ sa tadātatāyinaṁ
mahā-mṛdhe kañcana mānavottamaḥ
purīṁ didṛkṣann api nāviśad dviṣāṁ
na māyināṁ veda cikīrṣitaṁ janaḥ

PALABRA POR PALABRA

apaśyamānaḥ — mientras no observaba; saḥ — Dhruva; tadā — en ese momento; ātatāyinam — soldados enemigos armados; mahā-mṛdhe — en aquel gran campo de batalla; kañcana — ninguno; mānava-uttamaḥ — el mejor de los seres humanos; purīm — la ciudad; didṛkṣan — deseando ver; api — aunque; na āviśat — no entró; dviṣām — de los enemigos; na — no; māyinām — de los místicos; veda — conoce; cikīrṣitam — los planes; janaḥ — nadie.;

TRADUCCION

Dhruva Mahārāja, el mejor de los seres humanos, observó que en aquel gran campo de batalla no quedaba en pie ni un solo soldado enemigo debidamente armado. Entonces deseó ver la ciudad de Alakāpurī, pero pensó: «¿Quién sabe qué estarán tramando los místicos yakṣas?».

SIGNIFICADO

Este verso no tiene significado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmi Prabhupāda.

Dona al Bhaktivedanta Library