Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 3, El Status Quo >>
<< 15 - Descripción del reino de Dios >>
<<VERSO 36 >>

भूयादघोनि भगवद्भिरकारि दण्डो यो नौ हरेत सुरहेलनमप्यशेषम्
मा वोऽनुतापकलया भगवत्स्मृतिघ्नो मोहो भवेदिह तु नौ व्रजतोरधोऽधः

bhūyād aghoni bhagavadbhir akāri daṇḍo
yo nau hareta sura-helanam apy aśeṣam
mā vo ’nutāpa-kalayā bhagavat-smṛti-ghno
moho bhaved iha tu nau vrajator adho ’dhaḥ

PALABRA POR PALABRA

bhūyāt — que así sea; aghoni — para el pecador; bhagavadbhiḥ — por vosotros; akāri — se hizo; daṇḍaḥ — castigo; yaḥ — el cual; nau — en relación con nosotros; hareta — debe destruir; sura-helanam — desobedecer a grandes semidioses; api — ciertamente; aśeṣam — ilimitado; — no; vaḥ — de vosotros; anutāpa — arrepentimiento; kalayā — por un pequeño; bhagavat — de la Suprema Personalidad de Dios; smṛti-ghnaḥ — destruyendo la memoria de; mohaḥ — ilusión; bhavet — debe ser; iha — en las especies de vida necias; tu — pero; nau — de nosotros; vrajatoḥ — que estamos yendo; adhaḥ adhaḥ — descendiendo al mundo material;

TRADUCCION

Tras ser maldecidos por los sabios, los porteros dijeron: Es completamente adecuado que, por faltar el respeto a sabios como vosotros, nos hayáis castigado. Pero suplicamos que nuestro arrepentimiento despierte vuestra compasión, de manera que la ilusión de olvidar a la Suprema Personalidad de Dios no caiga sobre nosotros a medida que descendemos progresivamente.

SIGNIFICADO

El devoto puede tolerar cualquier castigo por fuerte que sea, excepto aquel que provoca el olvido del Señor Supremo. Los porteros, que también eran devotos, pudieron entender el castigo que les había sido impuesto, pues eran conscientes de la gran ofensa que habían cometido al no dejar entrar a los sabios en Vaikuṇṭhaloka. En las especies de vida inferiores, incluyendo las especies animales, el olvido del Señor es muy prominente. Los porteros eran conscientes de que iban al departamento criminal del mundo material, y supusieron que podrían ir a las especies de vida más bajas y olvidar al Señor Supremo. Por eso suplicaron que no les ocurriese esto en las vidas que tenían que aceptar por la maldición. En los versos 19 y 20 del Capítulo Decimosexto de la Bhagavad- gītā se dice que aquellos que envidian al Señor y a Sus devotos son arrojados a las especies de vida abominable; vida tras vida esos necios son incapaces de recordar a la Suprema Personalidad de Dios, y por lo tanto continúan cayendo más y más bajo.

Dona al Bhaktivedanta Library