|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 10, La Verdad Suprema >> << 79 - El Señor Balarāma emprende una peregrinación >> <<VERSO 3-4 >>
taṁ vilokya bṛhat-kāyaṁ bhinnāñjana-cayopamam tapta-tāmra-śikhā-śmaśruṁ daṁṣṭrogra-bhru-kuṭī-mukham sasmāra mūṣalaṁ rāmaḥ para-sainya-vidāraṇam halaṁ ca daitya-damanaṁ te tūrṇam upatasthatuḥ
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | El inmenso demonio parecía una masa de carbón negro. Su moño y su barba eran como cobre fundido, su rostro tenía horribles colmillos y cejas fruncidas. Al verlo, el Señor Balarāma pensó en Su maza, que destroza los ejércitos de Sus enemigos y en Su arado, que castiga a los demonios. Así convocados, Sus dos armas aparecieron ante Él a la vez.
|
SIGNIFICADO
 | Este verso no tiene significado por parte de Su Santidad Hṛdayānanda dās Gosvāmi, discípulo iniciado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmī Prabhupāda.
|
|
| |