|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 10, La Verdad Suprema >> << 66 - Pauṇḍraka, el falso Vāsudeva >> <<VERSO 32-33 >>
tato ’gnir utthitaḥ kuṇḍān mūrtimān ati-bhīṣaṇaḥ tapta-tāmra-śikhā-śmaśrur aṅgārodgāri-locanaḥ daṁṣṭrogra-bhru-kuṭī-daṇḍa- kaṭhorāsyaḥ sva-jihvayā ālihan sṛkvaṇī nagno vidhunvaṁs tri-śikhaṁ jvalat
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Entonces el fuego surgió del foso del altar, asumiendo la forma de una persona desnuda extremadamente temible. La barba y el mechón de pelo de la criatura ardiente eran como cobre fundido y sus ojos emitían brasas ardientes. Su rostro tenía un aspecto espantoso, con sus colmillos y sus terribles cejas arqueadas y fruncidas. Mientras se lamía las comisuras de la boca con la lengua, el demonio agitó su tridente en llamas.
|
SIGNIFICADO
 | Este verso no tiene significado por parte de Su Santidad Hṛdayānanda dās Gosvāmi, discípulo iniciado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmī Prabhupāda.
|
|
| |