|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 10, La Verdad Suprema >> << 60 - El Señor Kṛṣṇa bromea a la reina Rukmiṇī >> <<VERSO 41 >>
yad-vāñchayā nṛpa-śikhāmaṇayo ’nga-vainya- jāyanta-nāhuṣa-gayādaya aikya-patyam rājyaṁ visṛjya viviśur vanam ambujākṣa sīdanti te ’nupadavīṁ ta ihāsthitāḥ kim
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Al desear Tu asociación, los mejores reyes (Aṅga, Vainya, Jāyanta, Nāhuṣa, Gaya y otros) abandonaron su soberanía absoluta y entraron en el bosque para buscarte. ¿Cómo podrían esos reyes sufrir frustración en este mundo, ¡oh ojos de loto!?
|
SIGNIFICADO
 | Aquí la reina Rukmiṇī refuta las ideas expuestas por el Señor Kṛṣṇa en el texto 13. De hecho, Śrīmatī Rukmiṇī-devī repite las propias palabras del Señor Kṛṣṇa. El Señor dijo: āsthitāḥ padavīṁ su-bhru prāyaḥ sīdanti yoṣitaḥ: «Las mujeres que siguen Mi sendero generalmente sufren». Aquí Rukmiṇī-devī dice: sīdanti te 'nupadavīṁ ta ihāsthitāḥ kim: «¿Por qué deberían sufrir en este mundo aquellos que están fijados en Tu sendero?» Ella da el ejemplo de muchos grandes reyes que renunciaron a su poderosa soberanía para entrar en el bosque, donde realizaron austeridades y adoraron al Señor, deseando intensamente Su asociación trascendental. Así, según Śrīla Viśvanātha Cakravartī, Śrīmatī Rukmiṇī-devī aquí tiene la intención de decirle a Śrī Kṛṣṇa: «Tú has dicho que yo, la hija de un rey, soy poco inteligente y estoy frustrada porque me casé contigo. Pero ¿cómo puedes acusar a todos estos grandes reyes iluminados de ser poco inteligentes? Eran los hombres más sabios, pero lo dejaron todo para seguirte y ciertamente no se sintieron frustrados por el resultado. De hecho, alcanzaron la perfección de Tu asociación».
|
|
| |