|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 10, La Verdad Suprema >> << 30 - Las gopīs en busca de Kṛṣṇa. >> <<VERSO 12 >>
bāhuṁ priyāṁsa upadhāya gṛhīta-padmo rāmānujas tulasikāli-kulair madāndhaiḥ anvīyamāna iha vas taravaḥ praṇāmaṁ kiṁ vābhinandati caran praṇayāvalokaiḥ
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | ¡Oh árboles! vemos que se están inclinando. Cuando el hermano menor de Rāma pasó por aquí, seguido de abejas ebrias que pululaban alrededor de las mañjarīs tulasī que adornaban Su guirnalda, ¿reconoció sus reverencias con Su mirada afectuosa? Debe de haber estado apoyando Su brazo sobre el hombro de Su amada y llevando una flor de loto en Su mano libre.
|
SIGNIFICADO
 | Las gopīs vieron que los árboles, inclinados con abundantes frutos y flores, ofrecían reverencias al Señor Kṛṣṇa. Las gopīs supusieron que Kṛṣṇa debía haber pasado por allí recientemente, ya que los árboles todavía estaban inclinados. Debido a que Śrī Kṛṣṇa dejó a las gopīs para ir con Su consorte favorita, ellas estaban celosas, por eso imaginaron que Él se había fatigado por Sus asuntos amorosos y estaba apoyando Su brazo izquierdo sobre el suave hombro de Su amada. Las gopīs imaginaron además que Kṛṣṇa debía haber llevado un loto azul en Su mano derecha para ahuyentar a las abejas que intentaban ansiosamente atacar el rostro de Su amada después de oler su aroma. La escena era tan hermosa, las gopīs imaginaron, que las abejas enloquecidas habían abandonado el jardín de tulasī para seguir a los dos amantes.
|
|
| |