|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 10, La Verdad Suprema >> << 12 - La muerte del demonio Aghāsura >> <<VERSO 7-11 >>
kecid veṇūn vādayanto dhmāntaḥ śṛṅgāṇi kecana kecid bhṛṅgaiḥ pragāyantaḥ kūjantaḥ kokilaiḥ pare vicchāyābhiḥ pradhāvanto gacchantaḥ sādhu-haṁsakaiḥ bakair upaviśantaś ca nṛtyantaś ca kalāpibhiḥ vikarṣantaḥ kīśa-bālān ārohantaś ca tair drumān vikurvantaś ca taiḥ sākaṁ plavantaś ca palāśiṣu sākaṁ bhekair vilaṅghantaḥ saritaḥ srava-samplutāḥ vihasantaḥ praticchāyāḥ śapantaś ca pratisvanān itthaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā dāsyaṁ gatānāṁ para-daivatena māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa sākaṁ vijahruḥ kṛta-puṇya-puñjāḥ
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Cada niño jugaba de una manera. Algunos tocaban la flauta, y otros hacían sonar sus cuernos. Algunos imitaban el zumbido de los abejorros, y otros el canto del cuclillo. Había niños que imitaban el vuelo de los pájaros persiguiendo la sombra que éstos proyectaban en el suelo; otros imitaban los hermosos movimientos y las atractivas posturas de los cisnes; los había que se sentaban en silencio, imitando a los patos, mientras otros imitaban la danza de los pavos reales. Algunos niños imitaban a los monos subiéndose a los árboles, otros imitaban sus muecas, otros saltaban de rama en rama y algunos atraían a los monitos jóvenes en los árboles. Algunos niños iban a las cascadas y cruzaban el río saltando con las ranas, y se reían al ver su propio reflejo en el agua. También se burlaban del sonido de su propio eco. De ese modo, todos los vaqueritos jugaban con Kṛṣṇa, que es la fuente de la refulgencia Brahman para los jñānīs que desean fundirse en esa refulgencia, que es la Suprema Personalidad de Dios para los devotos que han aceptado Su servicio eterno, y que para las personas corrientes no es más que un niño común y corriente. Los vaqueritos, que habían acumulado los resultados de muchas vidas de actividades piadosas, podían ahora relacionarse con la Suprema Personalidad de Dios. ¿Quién podría explicar su gran fortuna?
|
SIGNIFICADO
 | Śrīla Rūpa Gosvāmī recomienda: tasmāt kenāpy upāyena manaḥ kṛṣṇe niveśayet (Bhakti-rasāmṛta-sindhu 1.2.4). De una u otra forma, tanto si pensamos que Kṛṣṇa es un niño corriente, como si Le consideramos la fuente del Brahman, el origen del Paramātmā o la Suprema Personalidad de Dios, debemos concentrar toda nuestra atención en los pies de loto de Kṛṣṇa. Esa misma es la instrucción del Bhagavad-gītā (18.66): sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja. El Śrīmad-Bhāgavatam es la manera más fácil de acercarse directamente a Kṛṣṇa. Īśvaraḥ sadyo hṛdy avarudhyate 'tra kṛtibhiḥ śuśrūṣubhis tat-kṣaṇāt (Śrīmad-Bhāgavatam 1.1.2). La más mínima atención que prestemos a Kṛṣṇa y a las actividades conscientes de Kṛṣṇa nos capacita inmediatamente para alcanzar la perfección más elevada de la vida. Ese es el objetivo del Movimiento para la Conciencia de Kṛṣṇa. Lokasyājānato vidvāṁś cakre sātvata-saṁhitām (Śrīmad-Bhāgavatam 1.7.6). Como la inmensa mayoría de la gente no conoce el secreto del éxito, Śrīla Vyāsadeva, mostrándose compasivo con las pobres almas del mundo material, especialmente con las de la era de Kali, nos ha dado el Śrīmad-Bhāgavatam.Śrīmad-bhāgavataṁ purāṇam amalaṁ yad vaiṣṇavānāṁ priyam (Śrīmad-Bhāgavatam 12.13.18). Los vaiṣṇavas que poseen un cierto avance, o que son plenamente conscientes de las glorias y potencias del Señor, sienten un amor especial por esta Escritura védica, el Śrīmad-Bhāgavatam. Después de todo, tenemos que cambiar de cuerpo (tathā dehāntara-prāptiḥ). Si no prestamos atención al Bhagavad-gītāy al Śrīmad-Bhāgavatam, no sabemos cuál va a ser nuestro próximo cuerpo. Pero si seguimos esos dos libros —Bhagavad-gītā yŚrīmad-Bhāgavatam—, tenemos asegurada la relación con Kṛṣṇa en la siguiente vida (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti so 'rjuna). Por lo tanto, la propagación del Śrīmad-Bhāgavatam por todo el mundo es una gran actividad benéfica para teólogos, filósofos, trascendentalistas y yogīs (yoginām api sarveṣām), así como para la gente en general. Janma-lābhaḥ paraḥ puṁsām ante nārāyaṇa-smṛtiḥ (Śrīmad-Bhāgavatam 2.1.6): Si de alguna manera podemos recordar a Kṛṣṇa, Nārāyaṇa, al final de la vida, habremos alcanzado el éxito en la vida.
|
|
| |