|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 10, La Verdad Suprema >> << 11 - Los pasatiempos infantiles de Kṛṣṇa >> <<VERSO 53 >>
muktaṁ bakāsyād upalabhya bālakā rāmādayaḥ prāṇam ivendriyo gaṇaḥ sthānāgataṁ taṁ parirabhya nirvṛtāḥ praṇīya vatsān vrajam etya taj jaguḥ
PALABRA POR PALABRA
TRADUCCION
 | Del mismo modo que los sentidos se serenan cuando se recobra la conciencia, cuando Kṛṣṇa Se liberó de aquel peligro, todos los niños, con Balarāma entre ellos, pensaron que habían vuelto a la vida. Después de abrazar a Kṛṣṇa con su conciencia ya serena, reunieron a sus terneros y regresaron a Vrajabhūmi, donde proclamaron en voz muy alta lo ocurrido.
|
SIGNIFICADO
 | Los habitantes de Vrajabhūmi tenían la costumbre de componer poesías acerca de todo lo que sucedía en el bosque cuando Kṛṣṇa llevaba a cabo Sus actividades de matar a los asuras. O bien ellos mismos ponían en verso esos pasatiempos, o se lo encargaban a poetas profesionales, para después cantarlos ellos. Así, en este verso está escrito que los niños cantaron en voz muy alta.
|
|
| |