|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 1, Creación >> << 8 - Las oraciones de la Reina Kuntī y la salvación de Parīkṣit >> <<VERSO 17 >>
ब्रह्मतेजोविनिर्मुक्तैरात्मजैः सह कृष्णया प्रयाणाभिमुखं कृष्णमिदमाह पृथा सती
brahma-tejo-vinirmuktair ātmajaiḥ saha kṛṣṇayā prayāṇābhimukhaṁ kṛṣṇam idam āha pṛthā satī
PALABRA POR PALABRA
brahma-tejaḥ la radiación del brahmāstra; vinirmuktaiḥ siendo salvados de; ātma-jaiḥ junto con sus hijos; saha con; kṛṣṇayā Draupadī; prayāṇa salida; abhimukham hacia; kṛṣṇam al Señor Kṛṣṇa; idam este; āha dijo; pṛthā Kuntī; satī casta, consagrada al Señor;
TRADUCCION
 | Salvados así de la radiación del brahmāstra, Kunti - la casta devota del Señor - , sus cinco hijos y Draupadī, le hablaron al Señor Kṛṣṇa mientras partía para el hogar.
|
SIGNIFICADO
 | A Kuntī se la describe aquí como satī, o casta, debido a la devoción pura que poseía por el Señor Śrī Kṛṣṇa. Lo que ella tenía en mente se expresará ahora en las siguientes oraciones al Señor Kṛṣṇa. Un casto devoto del Señor no acude a otros, es decir, a ningún otro ser viviente o semidiós, ni siquiera para salvarse del peligro. Ésa fue siempre la característica de toda la familia de los Pāṇḍavas. Ellos no tenían nada más que a Kṛṣṇa, por consiguiente, el Señor también estaba siempre dispuesto a ayudarlos en todos los aspectos y en todas las circunstancias. Ésa es la naturaleza trascendental del Señor. Él corresponde con el devoto por la dependencia de éste. De modo que uno no debe buscar la ayuda de imperfectos seres vivientes o semidioses, sino que debe buscar toda la ayuda del Señor Kṛṣṇa, quien es competente para salvar a Sus devotos. No obstante, un devoto así de casto nunca le pide ayuda al Señor, pero el Señor, espontáneamente, siempre está ansioso de prestársela.
|
|
| |