|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 1, Creación >> << 8 - Las oraciones de la Reina Kuntī y la salvación de Parīkṣit >> <<VERSO 10 >>
अभिद्रवति मामीश शरस्तप्तायसो विभो कामं दहतु मां नाथ मा मे गर्भो निपात्यताम्
abhidravati mām īśa śaras taptāyaso vibho kāmaṁ dahatu māṁ nātha mā me garbho nipātyatām
PALABRA POR PALABRA
abhidravati yendo hacia; mām mí; īśa ¡oh, Señor!; śaraḥ la flecha; tapta incandescente; ayasaḥ de hierro; vibho ¡oh, Tú, el grande!; kāmam deseo; dahatu déjalo que queme; mām a mí; nātha ¡oh, protector!; mā no; me mi; garbhaḥ embrión; nipātyatām sea abortado;
TRADUCCION
 | ¡Oh, mi Señor!, Tú eres todopoderoso. Una flecha de hierro incandescente se dirige rápidamente hacia mí. Mi Señor, que me queme a mí personalmente, si así lo deseas, pero, por favor, no dejes que queme a mi embrión y que haga que aborte. Mi Señor, ten la bondad de hacerme este favor.
|
SIGNIFICADO
 | Este incidente ocurrió después de la muerte de Abhimanyu, el esposo de Uttarā. Uttarā, la viuda de Abhimanyu, debió haber seguido el sendero de su esposo, pero debido a que estaba embarazada y Mahārāja Parīkṣit, un gran devoto del Señor, se hallaba en estado de embrión, ella era responsable de protegerlo. La madre tiene la gran responsabilidad de brindarle una protección total al niño, en consecuencia, Uttarā no sentía vergüenza de expresar esto francamente ante el Señor Kṛṣṇa. Uttarā era la hija de un gran rey, la esposa de un gran héroe y la alumna de un gran devoto, y luego fue, además, la madre de un gran rey. Ella era afortunada en todos los aspectos.
|
|
| |