Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 1, Creación >>
<< 7 - El castigo del hijo de Droṇa >>
<<VERSO 19 >>

यदाशरणमात्मानमैक्षत श्रान्तवाजिनम्
अस्त्रं ब्रह्मशिरो मेने आत्मत्राणं द्विजात्मजः

yadāśaraṇam ātmānam
aikṣata śrānta-vājinam
astraṁ brahma-śiro mene
ātma-trāṇaṁ dvijātmajaḥ

PALABRA POR PALABRA

yadā — cuando; aśaraṇam — sin tener otras posibilidad; ātmānam — su propio ser; aikṣata — vio; śrānta-vājinam — estando cansados los caballos; astram — arma; brahma-śiraḥ — la más alta o máxima (nuclear); mene — aplicó; ātma-trāṇam — sólo para salvarse; dvija-ātma-jaḥ — el hijo de un brāhmaṇa;

TRADUCCION

Cuando el hijo del brāhmaṇa [Aśvatthāmā] vio que sus caballos estaban cansados, consideró que no tenía ninguna posibilidad de protegerse fuera de hacer uso del arma máxima, el brahmāstra [arma nuclear].

SIGNIFICADO

El arma nuclear denominada brahmāstra se aplica únicamente en última instancia, cuando no hay ningún otro recurso. La palabra dvijātmajaḥ es significativa aquí, debido a que Aśvatthāmā, aunque era hijo de Droṇācārya, no era precisamente un brāhmaṇa apto. El más inteligente de los hombres recibe el nombre de brāhmaṇa, y éste no es un título hereditario. A Aśvatthāmā también se le llamó anteriormente brahma-bandhu, o el amigo de un brāhmaṇa. Ser amigo de un brāhmaṇa no significa que uno sea brāhmaṇa por aptitud. Cuando un amigo o hijo de un brāhmaṇa está plenamente capacitado, se le puede llamar brāhmaṇa, y en ningún otro caso. Como la decisión de Aśvatthāmā es inmadura, aquí se le llama a propósito “el hijo de un brāhmaṇa”.

Dona al Bhaktivedanta Library