|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 1, Creación >> << 7 - El castigo del hijo de Droṇa >> <<VERSO 19 >>
यदाशरणमात्मानमैक्षत श्रान्तवाजिनम् अस्त्रं ब्रह्मशिरो मेने आत्मत्राणं द्विजात्मजः
yadāśaraṇam ātmānam aikṣata śrānta-vājinam astraṁ brahma-śiro mene ātma-trāṇaṁ dvijātmajaḥ
PALABRA POR PALABRA
yadā cuando; aśaraṇam sin tener otras posibilidad; ātmānam su propio ser; aikṣata vio; śrānta-vājinam estando cansados los caballos; astram arma; brahma-śiraḥ la más alta o máxima (nuclear); mene aplicó; ātma-trāṇam sólo para salvarse; dvija-ātma-jaḥ el hijo de un brāhmaṇa;
TRADUCCION
 | Cuando el hijo del brāhmaṇa [Aśvatthāmā] vio que sus caballos estaban cansados, consideró que no tenía ninguna posibilidad de protegerse fuera de hacer uso del arma máxima, el brahmāstra [arma nuclear].
|
SIGNIFICADO
 | El arma nuclear denominada brahmāstra se aplica únicamente en última instancia, cuando no hay ningún otro recurso. La palabra dvijātmajaḥ es significativa aquí, debido a que Aśvatthāmā, aunque era hijo de Droṇācārya, no era precisamente un brāhmaṇa apto. El más inteligente de los hombres recibe el nombre de brāhmaṇa, y éste no es un título hereditario. A Aśvatthāmā también se le llamó anteriormente brahma-bandhu, o el amigo de un brāhmaṇa. Ser amigo de un brāhmaṇa no significa que uno sea brāhmaṇa por aptitud. Cuando un amigo o hijo de un brāhmaṇa está plenamente capacitado, se le puede llamar brāhmaṇa, y en ningún otro caso. Como la decisión de Aśvatthāmā es inmadura, aquí se le llama a propósito “el hijo de un brāhmaṇa”.
|
|
| |