Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 1, Creación >>
<< 16 - Cómo Parīkṣit recibió la era de Kali >>
<<VERSO 17 >>

तस्यैवं वर्तमानस्य पूर्वेषां वृत्तिमन्वहम्
नातिदूरे किलाश्चर्यं यदासीत्तन्निबोध मे

tasyaivaṁ vartamānasya
pūrveṣāṁ vṛttim anvaham
nātidūre kilāścaryaṁ
yad āsīt tan nibodha me

PALABRA POR PALABRA

tasya — de Mahārāja Parīkṣit; evam — así pues; vartamānasya — permaneciendo absorto en ese pensamiento; pūrveṣām — de sus antepasados; vṛttim — buena ocupación; anvaham — día tras día; na — no; ati-dūre — lejano; kila — en verdad; āścaryam — asombroso; yat — eso; āsīt — era; tat — lo cual; nibodha — sépanlo; me — de mí;

TRADUCCION

Ahora podrán oír mi relato de lo que ocurrió mientras Mahārāja Parīkṣit pasaba sus días oyendo hablar de las buenas ocupaciones de sus antepasados, y mientras se hallaba absorto en pensar en ellos.

SIGNIFICADO

Este verso no tiene significado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmi Prabhupāda.

Dona al Bhaktivedanta Library