|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 1, Creación >> << 15 - Los pāṇḍavas se retiran oportunamente >> <<VERSO 2 >>
शोकेन शुष्यद्वदन हृत्सरोजो हतप्रभः विभुं तमेवानुस्मरन्नाशक्नोत्प्रतिभाषितुम्
śokena śuṣyad-vadana- hṛt-sarojo hata-prabhaḥ vibhuṁ tam evānusmaran nāśaknot pratibhāṣitum
PALABRA POR PALABRA
śokena por la aflicción; śuṣyat-vadana resecamiento de la boca; hṛt-sarojaḥ corazón cual loto; hata perdido; prabhaḥ brillo del cuerpo; vibhum el Supremo; tam al Señor Kṛṣṇa; eva ciertamente; anusmaran pensando para sus adentros; na no pudo; aśaknot ser capaz; pratibhāṣitum respondiendo debidamente;
TRADUCCION
 | Debido a la aflicción, la boca y el corazón de loto de Arjuna se habían secado. Por lo tanto, su cuerpo perdió todo su brillo. Ahora, mientras recordaba al Señor Supremo, casi no podía proferir ninguna palabra en respuesta.
|
SIGNIFICADO
 | Este verso no tiene significado de Su Divina Gracia A.C. Bhaktivedanta Svāmi Prabhupāda.
|
|
| |