|
Śrīmad-Bhāgavatam << Canto 1, Creación >> << 10 - La partida del Señor Kṛṣṇa para Dvārakā >> <<VERSO 13 >>
सर्वे तेऽनिमिषैरक्षैस्तमनु द्रुतचेतसः वीक्षन्तः स्नेहसम्बद्धा विचेलुस्तत्र तत्र ह
sarve te ’nimiṣair akṣais tam anu druta-cetasaḥ vīkṣantaḥ sneha-sambaddhā vicelus tatra tatra ha
PALABRA POR PALABRA
sarve todos; te ellos; animiṣaiḥ sin el parpadeo de los ojos; akṣaiḥ por el ojo; tam anu tras Él; druta-cetasaḥ corazón derretido; vīkṣantaḥ mirándolo a Él; sneha-sambaddhāḥ atados por afecto puro; viceluḥ comenzaron a moverse; tatra tatra de aquí para allá; ha así lo hicieron;
TRADUCCION
 | Todos los corazones se estaban derritiendo por Él en el receptáculo de la atracción. Ellos lo miraban sin parpadear, y se movían de un lado a otro, desconcertados.
|
SIGNIFICADO
 | De modo natural, Kṛṣṇa les resultaba atractivo a todos los seres vivientes, porque es el principal ser eterno entre todos los seres eternos. Él solo es el sustentador de los muchos seres eternos. Eso se declara en el Kaṭha Upaniṣad. En consecuencia, uno puede encontrar la paz y prosperidad permanentes, mediante el restablecimiento de la relación eterna que se tiene con Él, ahora olvidada bajo el hechizo de māyā, la energía ilusoria del Señor. Una vez que esa relación se revive ligeramente, el alma condicionada se libra de inmediato de la ilusión de la energía material, y se vuelve loca por asociarse con el Señor. Esta asociación no sólo se logra mediante el contacto personal con el Señor, sino también al asociarse con Su nombre, fama, forma y calidad. El Śrīmad-Bhāgavatam prepara al alma condicionada para que alcance esa etapa de perfección, mediante el proceso de oír sumisamente al devoto puro.
|
|
| |